nachthemd

Mijn man kan niet slapen in een voor hem "krappe" pyjama. Dus maak ik al jaren nachthemden voor hem. Lekker warm van flanellen lakens. Helaas is de kwaliteit daarvan steeds slechter. Dat is zonde van mijn werk. Zo'n flodder is snel versleten.
Gelukkig vond ik op internet dure stevige lakens. Met passen en meten haal ik er twee hemden uit. Er lag er al maanden lang eentje geknipt klaar. Ik besloot, ondanks het slechte zicht het hemd in elkaar te zetten. 's Nachts is het donker, dan zie je een scheef stiksel of ander foutje toch niet. Maar wat heb ik gemopperd bij het draad in de naald steken.
Nu ligt er een nieuw hemd klaar. Voor als het oudste exemplaar scheurt en poetslap wordt. Want dat is het vervelende, als je iets niet in de winkel kunt kopen, moet je vooruit denken.

zoet

Naast me ligt een reuze sinaasappel(een navel) op de fruitschaal. Je ruikt de heerlijke geur door de hele keuken. Mijn man kwam zijn favoriete fruit tegen op de vrijmarkt. Ik eet steeds een partje mee. Sappig en zoet.
Wat een ander zoet dan al die toegevoegde suikers. Want ondanks de beloften van de levensmiddelengiganten lijkt het wel of sommige producten juist meer suiker bevatten. Elk voorjaar eet mijn man een tijdje low-carb. Dan lezen we etiketten. Het is vooral in de zuivel dat het aantal koolhydraten hoger is dan vorig jaar. Vleeswaren blijft gelijk.
Op dit moment verschijnen er weer berichten, dat de gemiddelde Nederlander te veel suiker eet. Ik bedacht, dat als al die toegevoegde suikers weggelaten werden er ruimte was voor af en toe een koekje of snoepje. Zonder dat er  veel suiker gebruikt werd. Maar helaas voorlopig zal de consument  zijn producten zorgvuldig moeten uitzoeken. Of zelf maken. In zelf gebakken brood of eigen ketchup zit geen suiker.
Al die kant en klaar producten waren ooit bedoeld, om het de mens gemakkelijker te maken. Nu wordt door die overdaad met schreeuwerige teksten op de verpakking de keuze alleen maar moeilijker.

groenvoer

Yvette van Boven maakte maandag pasta met raapsteeltjes. Toevallig had ik die ook besteld. En waren er te weinig aardappels. Ik dacht eerst aan een omelet met raapsteeltjes. Vanavond probeerde ik haar recept. Eerlijk gezegd was het voor mij geen topper.
Nee dan koop ik liever snijbiet. Mijn huidige snuffelen op Youtube leverde boeiende video's op van een zekere dr. Eric Berg. Die is vol lof over snijbiet en alle gezonde stoffen daarin. Ook bij anderen las ik dat. In de tuin staat een teil met snijbiet. Die gaat door de omelet of smoothie. Ik heb gisteren nog een extra teil gezaaid. Ook rucola, mesclun en zomerpostelein. De buurvrouw had roodkapje voor me, de plantjes. Daar kan ik al blaadjes van knippen
Met dit lenteweer krijg ik altijd zin in dit lichte voedsel. Helaas, als de bestelling op vrijdag komt, kan ik die bladgroente niet de hele week bewaren. Nu maar hopen,dat er snel iets in de teilen opkomt.

geduld

Helaas ik moet geduld hebben. Vanochtend was ik bij de opticien. Zij kreeg de meting van mijn laatst geopereerde oog niet goed. Het is nog niet stabiel. Ik moet nog twee weken geduld hebben en maak er voor alle zekerheid 3 weken van.
Dat valt tegen . Ik kan zo'n zin hebben in lezen. Of naar een detective van het hele rijtje dat ik opgenomen heb,  kijken. Maar dat wordt dan wel eind mei.
Waar ik ook bewust ongeduldig was, is bij de aanschaf van tomatenplanten. Ik ging gisteren met de buurvrouw mee naar een kweker. En kocht wat kruiden en tomaten. Die zet ik gewoon elke avond in de schuur tot de ijsheiligen voorbij zijn. Want anders moet ik nog een keer op pad voor plantjes.
Nummer drie van de geduld top is wachten op de mevrouw, die in de tuin zou helpen. Ze heeft steeds problemen en kan dan niet komen. Als het nog lang duurt kan ik beter op zoek gaan naar iemand ander. Want onkruid heeft geen geduld,dat groeit gewoon.

onbehagen

"Daar moet je eens naar kijken "zei mijn man. Hij bedoelde het programma "onbehagen". Waar een columnist de veranderingen in maatschappij, politiek en idealen bespreekt. Heel boeiend. Met de meeste gedachten was ik het wel eens. Alleen was het onbehagen wel somber en besmettelijk. Ik moest het afschudden na het kijken.
Een ander programma over de verschillen tussen vroeger en nu ademt een heel andere sfeer. Bij " kasboekje van Nederland" keek ik glimlachend en met herkenning naar de filmpjes uit de jaren '50 en later. Wat is er veel veranderd en verbeterd.
Het is van alle tijden, dat oudere mensen lang niet alle nieuwe ontwikkelingen omarmen. Ik merk bij mezelf, dat ik bepaald gedrag van "de jeugd van tegenwoordig" niet snap. Vooral de beweegreden en de achterliggende gevoelens niet. Het lijkt me niet altijd gemakkelijk, om nu jong te zijn terwijl er zoveel aan prikkels en verleidingen op je af komt.
Maar ondanks de vraagtekens, die ik soms heb, blijft alles wat er gebeurt en het gedrag van mensen boeien.

verwend

Vanochtend kwam er een berichtje, dat mijn trouwe hulp ziek was. Misschien ernstig. Allereerst heel vervelend voor haar. Maar ik merkte, hoe ik verwend was de laatste tijd. Tijd en energie kunnen steken in echt leuke dingen. En alleen maar wat oppervlakkig het huis schoonhouden tussendoor.
Dus heb ik de grote beurt in stukjes gehakt, om elke dag weer iets te doen. Alles is zo brandschoon de laatste tijd, ik kan sommige klussen best uitstellen.
Helaas belde ook de tuin-mevrouw, dat ze deze week nog niet kon. Ik had net gisteren zelf wat gesnoeid. Dat moest nog klein geknipt en opgeruimd worden. Gelukkig deed mijn man dat. Een enkel teiltje met groente is gezaaid en staat in het zonnetje om later lekkers te geven.
Ik zie wel, hoe het allemaal loopt. Vooral voor de zieke zelf. We zitten tenslotte nog niet tussen de spinnenwebben. Op naar de zomer.

de mijmerboom

Half december begon de grote kap aan de dijk bij het kanaal. Zware voertuigen met rupsbanden woelden alle gras om en maakten diepe geulen. Omdat het ook veel regende in die tijd , was het een grote glibberige modderbende. Ik ging er niet meer wandelen.
De laatste weken kon je wel weer bovenop lopen. Daar was de grond zo ongelijk, dat ik het nu met mijn slechte zicht niet aandurfde. Maar gisteren zei de buurvrouw, dat er beneden aan het water  weer redelijk te lopen viel.
Na vier maanden wandelde ik weer op mijn favoriete plek. Ik was benieuwd of "mijn mijmerboom" er nog stond. Ja hoor, die was niet gekapt. Daar was ik gewoon blij om.
Wat kan er dan een band zijn met een stukje natuur. Ik zat onder de mijmerboom te genieten. Het voelde gewoon als thuiskomen. Het gras met nu de geur van bieslook. Het water. de bomen. En een hond,die ongestoord kan scharrelen.Vanmiddag weer, heerlijk.

selectie

In de tuin vindt een selectie plaats onder de jonge vogels. Zaterdag vond ik de verenresten en een pootje van een vogeltje en gaf er de honden de schuld van. Ik lette er op, dat Merle geen spijsverteringsproblemen kreeg.
Vanochtend lagen er weer verspreide veertjes. Ik begin te vermoeden, dat het of de kauwen zijn of het eksterpaar, dat af en toe langs komt. Het is de natuur en zo blijven alleen de sterke en snelle vogels over. Ik moet alleen opruimen.
Als straks de jonge merels uit het nest zijn, moet ik oppassen. Want alleen al uit belangstelling zou Merle ze doodrukken met die grote snuit. Wat Kyra doet bij zo'n fladderend gevalletje, weet ik niet . Misschien is het boffen en komen ze aan de kant van de hond-loze buren terecht.
Gelukkig zijn er zoveel nesten, dat er nog genoeg nieuwe vogels overblijven.

jachthond

Vanochtend was ik vroeg wakker. Op zaterdag is er vrijwel geen verkeer. Ik besloot om met Merle te fietsen langs het water. Dat heb ik bijna 3 mnd niet gedaan.
Inderdaad ik kwam één wandelaar tegen. Maar waar ik niet op rekende waren de dieren. Eerst maakte Merle de grootste muizensprongen door het hoge gras. Helemaal opgewonden. Daar moet iets gelopen hebben.
Maar een eind verder zat ze achter een konijntje aan. Ik heb staan roepen. Want ik zie nu in de verte de hond niet meer. Op de terugweg liet ik haar maar naast de fiets lopen, na eerst flink gefoeterd te hebben.
Morgen probeer ik het weer. Maar nu als een gewaarschuwd "baasje". Dreigt ze er vandoor te gaan, dan volgt er ogenblikkelijk een bevel. De hond had wel een leuke een ronde volgens haar natuur gehad.

afgerond

Vanochtend gingen we voor de laatste controle naar de oogarts. Het zicht in de verte is heel goed. De flikkeringen en lichtstraal moeten verdwijnen bij een bril met cilinder. Nu is dat niet mijn grootste zorg.
Nee,dat is het langdurig kunnen lezen met goed zichtbare letters op een rustige ondergrond. Want wat mis ik mijn boeken. Over twee weken kan ik naar de opticien. Ik heb een brilvoorschrift meegekregen en zij moeten uitvogelen, hoeveel het leesgedeelte moet zijn. Ik maak een afspraak en vraag of ze ruim de tijd willen nemen. Het gaat tenslotte om mijn liefste hobby.
Ik bedenk nu al, wat ik allemaal wil gaan lezen. "Het komt  goed met het lezen" zei de oogarts. Dat geloof ik pas helemaal, als ik over een week of vier mijn eerste boek uitlees en dichtklap.

het loopt anders

Vanochtend hadden we het plan, een vriend te bellen. Vragen of hij zich goed genoeg voelde, om bezoek te ontvangen. Maar daar kwam een mailtje, dat (eindelijk) de wijn bezorgd zou worden. Dus veranderden we de plannen.
Ik had een rest wortels om te fermenteren. Er staat een pannetje kippensoep te trekken. Mijn man heeft weer een keurig geknipt koppie. En het is heerlijk weer om in de tuin te zitten.
Al met al een prima andere daginvulling. En vanavond een lekker glas wijn.

meehelpen

Gisterenavond keek ik naar een youtubefilmpje over een gezin, dat zelfvoorzienend leeft. De kinderen helpen daar allemaal mee. Met de dieren, de tuin en de voeding. De moeder maakte een opmerking, die me aan vroeger deed denken. Dat hun kinderen het gevoel kregen deel uit te maken van een team. Dat hun meehelpen(en zij ook) belangrijk waren.
Bij ons thuis was het ook zo. Ik weet nog, dat ik 10 jarige trots was, als ik op drukke momenten koffie en thee mocht zetten voor alle mensen, die in de zaak werkten. Inderdaad het gevoel mee te helpen met het verdienen van het dagelijks brood.
Ook in het huishouden moesten wij bijspringen. Dat was niet altijd leuk, zeker de afwas niet. Mijn zusje had een typische spijsvertering, die moest op die momenten vaak naar het toilet.
Een leuke klus was tafel dekken. Dan kon je stiekem van de chocoladehagelslag proeven. Ook het eigen bed opmaken en stoffen en zwabberen op de slaapkamer was niet vervelend.
Het allerleukste vond ik nog pakjes wegbrengen. Eerst op de fiets en later op de brommer. Een soort voorstadium van al die bezorgdiensten van tegenwoordig. Bij de kleine winkeliers in de dorpen werd ik vriendelijk ontvangen "Ben jij de dochter van Piet?" Vaak ging ik met een koek en een flesje frisdrank weer verder.
Kijkend naar het filmpje bedacht ik, dat ik koeien melken,tuinieren en broodbakken of fermenteren ook heel leuk gevonden had. Helaas ,het bleef beperkt tot boontjes afhalen voor de weck of appels snijden om te drogen.

de kriebels

Oh, wat krijg ik de tuin-kriebels met dit weer. En zeker, als ik alle onkruid zie. Maar ik weet, dat ik niet moet gaan sjouwen of onkruid trekken. Ik heb nog wel in drie teiltjes  rucola en snijbiet gezaaid. Onder plexiglas wil dat wel opkomen.
Een mevrouw, die ik via via kende heeft beloofd mijn tuin te komen doen. We spraken af, dat zij met mooi weer zou bellen, als ze tijd had. Helaas heb ik nog geen telefoontje gehad. Toen heb ik vanochtend mijn hulp in nood voor het huishouden gevraagd, om minder in het huis te doen en het voortuintje onkruidvrij te maken. "Ik kan geen onkruid van plantjes onderscheiden" zei ze. Maar het ziet er weer geweldig uit.
Ik had een klein hoekje net uit de wind. Daar heb ik even vitamine D3 zitten verzamelen. De mussen tsjielpten, de duiven koerden, het was heerlijk. En er komen nog zulke dagen.

terug in de tijd

Vanochtend reden we naar mijn oude tante in den Briel. Dat is altijd een ritje terug in de tijd. Aankomend bij de wallen, zie ik ons weer voorntjes vangen in of schaatsen op de vesten. Vervolgens komen we langs mijn oude school. Dan rondom de kerk een parkeerplaats zoeken. Ook daar komen veel herinneringen boven. Kerkdiensten, klokken luiden, onze trouwplechtigheid en de verhalen van mijn vader over de tijd van de watergeuzen met spannende onderaardse gangen.
Het was gezellig bijpraten. Veel van "weet je nog...." Want mijn tante is echt het "geheugen van den Briel". Wat mijn jeugd en de familie betreft, is zij de enige met wie ik vroege herinneringen kan ophalen.
Het was weer leuk om daar te zijn.

vrolijk weerzien

Het was een heerlijk stille zondagochtend. Aan het water waren alleen een paar meeuwen te horen. Ik kan genieten van de zeldzame stilte.
In de verte kwamen een paar grote en kleine vage figuren aan. Het bleken oude bekenden met hun honden te zijn. Omdat ik door de moddertroep en het slechte zien al tijden niet aan de dijk liep, was het een vrolijk weerzien tussen de honden. Gelukkig had ik voldoende snoepjes bij me.
Op de terugweg kwamen we nog een andere hondenvriendin met haar vrouwtje tegen. Merle was door het dolle heen. Jammer van die snoei-en plantwerkzaamheden aan de dijk. De vaste groep mensen,die daar altijd elkaar tegenkwam, is uit elkaar gevallen. Misschien de komende zomer weer?
Het is niet alleen Pasen, maar ook 1 april. Ik had mijn man al te pakken. Maar even later stonk ik er zelf ook in. Heerlijk, om als een kind grappen te maken en te lachen.