Wat een verschil tussen de zondagen nu en in mijn vroege jeugd. Opgegroeid in een christelijk gezin was er echt sprake van zondagsrust. Praktisch gezien ook, want de winkel was dicht en mijn ouders hadden meer tijd.
Het begon al vaak met even met z'n allen in het grote bed. Daarna was er een ontbijt met een zondags eitje. Er was geen haast met aankleden. Meestal ging mijn vader naar de kerk samen met opa. Mijn grootouders woonden boven ons.
Wij kinderen gingen spelen, vaak nog met een vriendinnetje er bij. Soms was er in onze kleine woonkamer nog net plaats voor mijn ouders om te zitten. De rest was speelterrein. Een enkele keer mochten we de winkel als speelgebied gebruiken. Dat was helemaal avontuur. Op straat spelen en tenten bouwen, dat mocht niet op zondag.
Aan het begin van de middag was de zondagsschool. Ik vond dat leuk, want ze vertelden zo mooi verhalen. Soms met flanelbord er bij. Het begin van visueel maken. Een groot deel van mijn bijbelkennis dateert uit die tijd.
In de middag was het tijd om te wandelen met het gezin. De enige lichaamsbeweging, die in mijn vroege jeugd mocht. Pas later kwam op aandringen van ons de vrijheid om te fietsen en nog later om te zwemmen.
Die vaste gewoonten en vele verboden waren heel gewoon in mijn jonge jaren. Pas aan het einde van de lagere school zag ik, dat het ook anders kon. Kwam er kritiek, ruzie en op den duur stiekem doen. Maar op de zondagen uit de jaren '50 kijk ik met een goed gevoel terug.
Het begon al vaak met even met z'n allen in het grote bed. Daarna was er een ontbijt met een zondags eitje. Er was geen haast met aankleden. Meestal ging mijn vader naar de kerk samen met opa. Mijn grootouders woonden boven ons.
Wij kinderen gingen spelen, vaak nog met een vriendinnetje er bij. Soms was er in onze kleine woonkamer nog net plaats voor mijn ouders om te zitten. De rest was speelterrein. Een enkele keer mochten we de winkel als speelgebied gebruiken. Dat was helemaal avontuur. Op straat spelen en tenten bouwen, dat mocht niet op zondag.
Aan het begin van de middag was de zondagsschool. Ik vond dat leuk, want ze vertelden zo mooi verhalen. Soms met flanelbord er bij. Het begin van visueel maken. Een groot deel van mijn bijbelkennis dateert uit die tijd.
In de middag was het tijd om te wandelen met het gezin. De enige lichaamsbeweging, die in mijn vroege jeugd mocht. Pas later kwam op aandringen van ons de vrijheid om te fietsen en nog later om te zwemmen.
Die vaste gewoonten en vele verboden waren heel gewoon in mijn jonge jaren. Pas aan het einde van de lagere school zag ik, dat het ook anders kon. Kwam er kritiek, ruzie en op den duur stiekem doen. Maar op de zondagen uit de jaren '50 kijk ik met een goed gevoel terug.
Ja in christelijke kringen ging het zo. De meeste familie van mijn vader was gereformeerd dus ik herken het, maar ben blij zelf niet in dat keurslijf, met veel niet mogen, te zijn opgevoed.
BeantwoordenVerwijderenBij ons was het wel wat losser. Ik mocht gewoon buiten spelen. Maar een ijsje kopen mocht niet. Ik ging ook naar de zondagsschool en ik vond het er fijn. Ga ik nog eens over bloggen denk ik
BeantwoordenVerwijderenBij ons was het wel wat losser. Ik mocht gewoon buiten spelen. Maar een ijsje kopen mocht niet. Ik ging ook naar de zondagsschool en ik vond het er fijn. Ga ik nog eens over bloggen denk ik
BeantwoordenVerwijderenHerken het. Geen zondagsschool. Wel harmonium en na het avondeten psalm en gezang zingen.
BeantwoordenVerwijderenWel fietsen. Geen voetbal enz
Ik vind het nog steeds lekker zonder te winkelen.
Zondag, rustdag. Herkenbaar! Ook de zondagschool. Maar mijn wollen zondagse prikjurk in de winter, die ik toch twee jaar heb gedragen, heeft dat zondagsgevoel toch wel flink beïnvloed.
BeantwoordenVerwijderenOpgegroeid in de jaren 70 in een christelijk gezin, herken ik die zondagsrust wel. Wij mochten eerst ook niet fietsen of naar het zwembad op zondag. Later werd dat wel wat losser. Maar wel verplicht 1x per zondag naar de kerk. Die zondagsrust heb ik op bepaalde punten er in gehouden. Zo gaan wij op zondag niet winkelen maar maken we tijd voor elkaar. Een leuk spel spelen, een flink stuk wandelen of fietsen. Daar kan ik dan echt van genieten.
BeantwoordenVerwijderen