Volgers

Volgers

donderdag 26 januari 2017

onmacht

Het laatste deel van het programma "de prijsvechter" had ik opgenomen. Het ging over de spotgoedkope plastic troep. Die veel gekocht en even vaak weer snel weggegooid werd. En de verslaving aan het kopen van spullen met als gevolg kortstondig geluk. Ik weet al van mensen die een soort van "kringloop- en rommelmarktverslaving "hebben. De kick van het goedkoop scoren, terwijl je de spullen echt niet nodig hebt.
Van zulke programma's raak ik ontmoedigd. Zo veel mensen met zoveel onwetendheid. Geen enkel besef van de consequenties  van hun daden voor alles, wat leeft. Dan zou ik bijna de onheilsprofeten, -ook in mijn omgeving- gaan geloven. "De mensen helpen de wereld en zich zelf naar de bliksem". Ik hoop meestal, dat er inzicht en gedragsverandering zal komen. Behalve vlak na het zien van  zo'n documentaire.
Een paar dagen geleden dacht ik even "he,er komt besef van duurzaam eten". Het RIVM, met de aanbeveling om op verschillende manieren minder ,duurzamer en daardoor gezonder te gaan eten. Die instantie hoopt op maatregelen van de regering. De minister liet weten geen invloed te willen uitoefenen op wat de mensen op het bord scheppen. Misschien dat op dat gebied de sociale media een bepaalde visie uitdragen. En er op die manier bij meer mensen inzicht komt in wat de levensmiddelen industrie uitvreet met ons eten. Hoe makkelijk het is om zelf te beslissen, wat  en hoeveel je koopt en eet.
Toch  hoop ik, dat meer mensen een rotgevoel krijgen bij beelden van overconsumptie, uitputting en vervuiling van de aarde. En dat gaan vertalen naar eigen gedrag.
 
 

5 opmerkingen:

  1. K word er altijd verdrietig van ...eindeloos veel spullen..eindeloze loze rommel en afval... zeer diepe zucht 😕

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb de uitzendungen ook gezien. Het is om te huilen. Ik ken ook wel mensen die gek zijn op Action spullen en door de prijs geen maat kunnen houden. Zelf koop ik graag wat betere kwaliteit van dingen die ik echt heel erg mooi vind en doe er dan jaren mee. Toen ik een stuk jonger was, was mijn kooplust ook wel groter, vooral van dingen die sfeer moesten geven (waxinelichthouders e, d.). Nu is dat over. Genoeg is genoeg.
    Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Verstand komt met de jaren, zegt men, maar of het waar is.... Van jong (dat snap ik dan nog wel) tot oud koopt men maar raak en wordt er gedacht dat de natuur vanzelf weer 'aangroeit'. Dat je er geen rentmeesterschap over moet hebben.
    Ik beweer niet dat ik de ultieme consuminderaar ben, integendeel, maar ik probeer wel kwalitatief goede en duurzame spullen te kopen. En ga zorgvuldig met afval om.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hopeloos he, hoe onze wereld leeft... om heel erg moedeloos van te worden. Maar toch zal ééns het inzicht komen.. hopelijk niet als het te laat is.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gelukkig zie ik steeds meer mensen besluiten hun huis te ontrommelen en echt alleen te kopen wat nodig is. Ik vraag mij tegenwoordig steeds af of ik iets nodig heb of niet. Scheelt enorm.

    BeantwoordenVerwijderen