Volgers

Volgers

zaterdag 31 december 2016

vliegjes

Dagen lang zitten er grote hoeveelheden kleine vliegjes in één vensterbank. Het formaat van fruitvliegjes. Ze zijn meestal dood . Ik zocht in de richting plafond. Onder de bank of er een stukje fruit was gevallen. Keek naar mogelijke kieren van het raam. Het bleef een raadsel.
Ineens wist ik het gisteren. De kerstboom. Inderdaad dat was de bron van wel honderden vliegjes. In coconvorm lagen ze op de aarde en op het kleedje.
De boom staat nu buiten met ballen en al. Ik wacht op de regen van nieuwjaarsdag. Zodat ik niet het risico loop, een stel van die beestjes met de ballen mee in te pakken. Ik moet niet denken aan een uitbraak op het zoldertje.
De kamer is kaal, maar helemaal schoon gesopt. Er hangt nog een versiering boven de keukentafel. En een kerstboom zie ik nog elke ochtend stralen, als ik met Merle fiets.
 
 

donderdag 29 december 2016

einde jaar

Gisterenavond schrok ik wakker van drie zware knallen. Was het overdag geweest, dan had ik het gemeld op de site van vuurwerkoverlast. Vandaag start de verkoop van knal-en sierspul. En daar moet natuurlijk iets van worden uitgeprobeerd.
Ik krijg steeds meer hekel aan de oudejaarsdag. Nu pas officieel om 18.00 mag worden afgestoken, zijn er overdag nog een paar rustige momenten. Maar 's avonds breekt hier de hel los.
Ik kan niet goed meer tegen harde geluiden. Dus gaan er oordoppen in. Wij hebben beiden het gevoel bijna agressief te worden van die opgedrongen "oorlogs-herrie" De hond krijgt een diazepam en verdwijnt achter de stoel in een veilig hol. En is het wachten tot 2.00 nieuwjaars ochtend. Dan nemen de dreunen af.
Hier in de straat zijn jonge  enthousiastelingen met veel siervuurwerk. Mooi om te zien, maar een luchtvervuiling. Ik ga meestal even mee de straat op, om iedereen een "goed nieuwjaar" te wensen en kom hoestend weer binnen
Maar ik zal blij zijn, als het 5 januari is. Op een enkele knal na is het dan weer normaal
 
 
 

maandag 26 december 2016

onverwacht

Terwijl de appeltaart in wording was zaterdagochtend, ging de telefoon. Een nichtje met de vraag of we 's middags thuis waren. Dat was zo. Ze kwamen op weg naar een afspraak even koffie drinken. Leuk, zo onverwacht. Koffie/thee met iets lekkers,op tijd afgekoeld.
Hun pup wilde zo graag met Merle spelen, dat die oude hond veiligheid zocht in de tuin. Te veel jong geweld. Maar wij konden wel praten met elkaar op die manier.
Zo ging het ook vanochtend met de telefoon. Een vriendin kwam onverwacht langs. Ik had voor vanavond een kaasplankje in gedachten en verplaatste dat richting lunch. Maar de brie was te sterk, die ging weg. De geitenkaas was niet geleverd. Zo bleef er weinig kaas over. Gelukkig had ik voldoende noten en zuidvruchten in huis. En kon de vriendin met de glutenallergie toch iets eten.
Net ben ik terug van een wandeling met de buurvrouw. De schalen groenten staan klaar om te oven in te gaan. Een lichte maaltijd en daarna detective kijken.
 
Het waren heerlijke kerstdagen

zaterdag 24 december 2016

kerst

Het was rustig om door de donkere straten met overal kerstversiering te fietsen. Alleen bij de bakker was men hard aan het werk. Daar zullen veel lekkernijen over de toonbank gaan.
Ik dacht nog aan het verschil tussen kerst in mijn jeugd en nu. Alsof die dagen met alles wat dan MOET in de loop der jaren steeds meer opgeklopt zijn. Natuurlijk is het gezellig, als er vrienden of familie komen en je samen eet. En als je van koken houdt, kun je je gasten met aparte gerechten verwennen.
 Maar er zullen ook veel mensen zijn, die vieren, koken, eten op een manier, die niet echt bij hen past. Vanwege traditie of om anderen niet voor het hoofd te stoten. En bij de betekenis van het kerstfeest staat nog een kleine groep mensen stil.
Ik vond het leuk op tv te horen van iemand met de kersttraditie van boerenkool eten met vrienden .En moest glimlachen toen ik op een kerstkaartje schreef "fijne pyjamadagen"
Ik hoop, dat veel mensen dit weekend goede dagen hebben volgens hun eigen recept
 

 

donderdag 22 december 2016

boodschappen

Het begon net een beetje licht te worden, toen ik boodschappen ging doen. Meer mensen waren vroeg op pad.Ik kwam verschillende bekenden tegen. Bij de kaaskraam was het druk. Zij zijn er niet volgende week. Terwijl mensen toch iets lekkers willen rond de jaarwisseling
Morgen komt de internet bestelling. Ik heb extra rauwkost en kaasjes gekocht. Wij eten eenvoudig met de feestdagen. Alle tussendoortjes vullen al genoeg. Ook zij bestellen niet meer dit jaar.
De afgelopen dagen had ik toch wat "kerst-klusjes". Rozijnenbroden bakken volgens het recept van mijn schoonmoeder. Mijn man heeft er eentje mee naar zijn broer.
 

Uit de tuin haalde ik dennentakken. Helaas was die zo gesnoeid dit voorjaar, dat er geen rechte takken waren. Alles groeide hongerig naar het licht. Maar uiteindelijk werd het toch een eenvoudig kerststukje boven de eettafel. Als ik volgende week een appel pak, moet ik even dennennaalden er af schudden. Want de fruitschaal staat er onder.
 

De papieren en digitale kerstkaarten zijn verstuurd. Nu heb ik de handjes vrij om met de hond te lopen en te lezen.

dinsdag 20 december 2016

kaartje

"Dit is geen kerstkaartje" dacht ik, toen ik het fijne zwarte randje op de enveloppe zag. Het ging de laatste week heel slecht met een oude vriendin. Mijn man heeft een jeugdvriend vanaf de lagere school. Eenmaal een partner konden wij vrouwen het ook goed vinden met elkaar.
 Ik herinner me nog vier jaar geleden op de boerderij in Frankrijk. Zij stonden vlak bij op een camping. R. en ik lieten de hond uit. 
"Bij mij is Altzheimer geconstateerd"zei ze ineens. Geschrokken vroeg ik, of ze bang was voor de toekomst. "Nee hoor,ik krijg een experimenteel dieet"was het wat vlakke antwoord. Ik had de indruk dat gevolgen van die diagnose al niet meer goed doordrongen.
 De achteruitgang ging snel. Helaas bleef de kalmte van het begin niet. Ze kwam al vroeg in een verpleeghuis te wonen,omdat die vriend ernstig ziek werd en niet meer voor zijn vrouw kon zorgen.. Vorige week besloot men niet meer geforceerd te voeden. Ze weigerde eten en drinken.
In mijn visie wordt ze nu niet meer gevangen door plaques. Is er geen angst meer en is ze vrij.
 


 

maandag 19 december 2016

laatste aflevering

Een paar jaar geleden leende een buurvrouw me een boek met de woorden "Echt een detective voor jou".Inderdaad een spannend boek van Tess Gerritsen. Ik las ze daarna allemaal. Vooral de delen met Rizzoli en Isles vond ik goed.
Later hoorde ik, dat er ook een tv serie was met die hoofdpersonen. In het begin moest ik wennen. Het leek wel over heel andere karakters te gaan dan in het boek. Maar toch raakte ik verknocht aan dat eenvoudige ontspannen vermaak. Ik kocht zelf de eerste series nog.
Gisteren keken we de zaterdagopname van de allerlaatste aflevering. Ik las op internet, dat ook de spelers de opnames zullen missen. Ze werken al zo lang samen.
Het was leuk om te kijken. Ik hoop, dat ik iets anders vind met eenzelfde soort vermaak.
 

 

zondag 18 december 2016

rust

De vroege ochtendrust werd verstoord door een metalige stem "Dames en heren...."en vervolgens werd verteld, welke trein niet reed. Ik vroeg me af, of mensen vlak bij het station deze elk half uur herhaalde mededeling nog echt hoorden. Ik hoop het voor hen van niet, want het is geen radio, die je uit kunt zetten.
Er heerste ook rust op de oude veerweg. Deze aanvoerroute voor de auto's naar het vroegere veer wordt niet meer gebruikt. Even de fiets langs het hek tillen en je kunt er in alle stilte wandelen met de hond. Helaas wordt dit stukje weg weer in gebruik genomen na de bouw van de nieuwe marinierskazerne. Maar daar is vertraging. Dus wie weet, hoe lang we nog kunnen lopen.
Ook in en om huis heerst rust. Mijn man heeft de ogen dicht. Merle ligt naast me. Ik luister naar het tikken van de klok en de zachte geluiden van de kachel. Heerlijk, zondag.
 

 

zaterdag 17 december 2016

ontspanning

Nog vaag rook ik vanochtend aan mijn haar  de geur van de olie. Gisterenmiddag nam ik een massage. Die mevrouw is echt goed. Het is een weldaad om op haar (verwarmde) tafel te liggen. Ze weet ook precies de pijnplekjes te vinden.
 

Dan ben ik de rest van de dag heerlijk ontspannen en soepel. Al vroeg kondigde de slaap zich aan. Steeds neem ik me voor me vaker te laten verwennen. Maar meestal gaat er weer een tijd overheen, voor ik aan een afspraak maken denk.
Vandaag is er in het dorp een kerstmarkt. Compleet met paardentram, om een ritje te maken. Ik vraag me dan af, of de extra verdiensten de kosten van zo'n dag  dekken. Het is meestal wel druk met zo'n activiteit. Maar ja, in andere plaatsen hoopt men op eenzelfde manier klanten te trekken en mensen tot kopen te verleiden
Ook in de kerk is kerstmarkt. Daar ga ik kijken. Vaak hebben ze zelfgemaakte lekkernijen. Vorig jaar kocht ik een flesje advocaat. Versiering of stukjes heb ik niet nodig. Met groen en hulst in de tuin maak ik die zelf.

donderdag 15 december 2016

NS dienstregeling

Bij de ochtendronde met Merle kwam ik meestal net na het vertrek van de trein. Ik zet altijd de fiets tegen het muurtje. Steek met de hond over naar het pleintje bij het station ,om twee metro's te pakken. Eentje voor de buren.
Het was dan heel rustig. Ik moest alleen letten op de man met de blafhonden. Want als Merle terugblaft met haar zware griffon-geluid, dan is iedereen wakker. Ook naar de man met de rottweiler
moet ik uitkijken. Die hond zou zijn baas van de fiets trekken, om met Merle te kunnen spelen.
Maar met de nieuwe NS dienstregeling, kom ik net daar, voordat de trein arriveert. Van alle kanten komen mensen aangelopen. Als hond wil je de aardige mensen gaan begroeten. Dus moet ik met mijn slaperige hoofd streng doen en Merle aan de voet houden.
Ik ga maar eens uitvogelen, wat de beste oplossing is. Misschien moet ik mijn Merle-dienstregeling maar aanpassen aan die van de NS.
 
 

woensdag 14 december 2016

klein

Pas gisteren keek ik de uitzending over het eerste Nederlandse tiny house. Wat een boeiende en inspirerende uitzending. Zelf zou ik zo klein niet willen wonen. Mijn schoonfamilie heeft al heel lang een weekendhuisje. Anderhalf keer de oppervlakte van het tiny house. Dat zou voor mij het minimum zijn. Maar de intentie om zo vernieuwend je voetafdruk te willen verkleinen, geweldig.
 Ik heb wel breeduit moeten glimlachen. Door de reclame tussen deze uitzending door. Een aaneenschakeling van aanmoedigingen om allerlei onnodige spullen te kopen. Met de suggestie, dat het je zó gelukkig gaat maken.
Tiny wonen is niet weggelegd voor iedereen. Maar wat minder prullaria kopen is een veel gemakkelijker stap.
 
 

dinsdag 13 december 2016

extra bijlage

Dacht ik gisteren nog, dat er een streep gezet werd onder de affaire M. Helaas geen laatste hoofdstuk maar een extra bijlage.
Wij zaten met zes man te wachten in de rechtbank. Bij de kamer van de politierechter werd nerveus in en uit gelopen. Eenmaal binnen kwam er een mededeling van de politierechter. Vrijdagmiddag laat had de advocaat van M uitstel van de zitting aangevraagd. Omdat M maandag zou verhuizen. Door het late tijdstip was het niet mogelijk geweest om ons te waarschuwen.
Er was verbazing,lachen,het woord "smoes"viel. Half maart is de volgende zitting. Ik ben benieuwd,hoe die verloopt.
Er was een gezamenlijk conclusie. Zo vaak was iedereen door M belazerd met de mededeling "eind van de week krijg je je geld" Of "kom morgen even langs, dan heb ik contanten". Op de valreep draaide ze iedereen nog een keer een loer.

maandag 12 december 2016

laatste hoofdstuk

Al jaren lang ken ik een mevrouw. Laat ik haar M. noemen. Onze honden speelden samen,we hadden gesprekken aan de dijk en drie jaar deden we samen een wekelijkse bio-bestelling.
Zo'n anderhalf jaar geleden wilde ze geld van me lenen. Ik vertrouwde haar volledig en leende een paar honderd euro. Maar er werd niet terugbetaald. Integendeel, smeek-mailtjes en telefoontjes om nog meer geld. Dat deed ik niet.
M betaalde de bio-bestelling en ik deed wekelijks een overschrijving van mijn deel. Tot de bio-boer niet meer wilde leveren, want M had een flinke schuld laten ontstaan. Ook mijn eigen geld/lening kreeg ik maar niet terug. Ik verbrak het contact.
Toen ontdekte ik, dat M bij vele mensen in het dorp geleend had. Een groepje "schuldeisers"kreeg contact met elkaar. Riep de bemiddeling van de wijkagent in. Maar die kreeg geen poot aan de grond. Zijn advies was "aangifte doen bij de politie."
Zes mensen hebben inderdaad aangifte gedaan. De officier van justitie kon er een zaak van maken. Vanmiddag is de zitting bij de politierechter. Ik ga er naar toe.
Vooral vorig jaar ben ik regelmatig heel kwaad geweest. Sliep er wel eens slecht van. En vond het ook aan de andere kant triest voor M,dat ze zichzelf en haar zaak naar de bliksem hielp. Toen eenmaal de aangifte bij justitie lag, kreeg ik rust. Nu is het in handen van een instantie. Die misschien wel of niet terugbetaling kan vorderen.
Voor mijn gevoel is de rechtszaak het laatste hoofdstuk van een dorpssoap. Want er is veel gebeurd. Een heel kwade schuldeiser ging ramen ingooien en met verf smijten. Er kwamen steeds meer mensen bij,die geld hadden geleend.
Het echte einde is de verhuizing van M. Haar huis is op een executieveiling verkocht. Ze verdwijnt uit het dorp. Ik ben blij,dat ik haar straks niet meer tegenkom. Een gewoon gesprek,ik krijg het niet meer voor elkaar,ik weet niet,wat te zeggen. Maar Merle is altijd blij om M en haar honden te zien.
Of de anderen en ik ons geld ooit zullen krijgen is een vraag. Of M. in haar nieuwe woonplaats haar streken ook gaat uithalen weet niemand. Maar hier heerst in het nieuwe jaar weer rust.
 

 

zaterdag 10 december 2016

zaterdag

Het is een zaterdag van ontmoetingen. Vanochtend vroeg liep Merle enthousiast op een buurvrouw af. "Schrik niet buurvrouw" riep ik hard. Want de mevrouw hoort slecht. Er werd geaaid en we maakten een praatje.
 Even later stond Merle te kwispelen bij een hulphond. Een bijna verlegen dier, die een soort eindtraining volgt bij een familie uit de straat. Ook wij raakten aan de praat.
Na de koffie ging ik als "het groenten-vrouwtje" naar een vriendin. Ik bestel regelmatig voor haar ouderwetse groenten mee met mijn bio-bestelling. Ook daar  zat ik een tijd te luisteren en praten.
Nu is het wachten op een pakje. Dan kan ik met Merle lopen. En om 16.00 staat een telefoontje met Suriname op het programma. Bij mijn vriendin is het dan 10.00 en is ze klaar met het verzorgen van haar man.
Zo vliegt de zaterdag voorbij. Dat kan, want ik heb gelukkig alle tijd.
 
 

vrijdag 9 december 2016

lichtjes

Ieder jaar is het weer een mooi gezicht. De grote kerstboom staat bij het stationnnetje te schitteren. Ik kom dan in de stille donkerte de bocht om fietsen 's ochtends en daar zijn die stralende lichtjes. Voor mij een teken dan de zon straks weer langer gaat schijnen.
Ook verschijnen hier en daar in de straat al buitenverlichtingen. Dat maakt de ochtendronde ook wat feestelijker .Vooral als het zo maar een klein boompje met lichtjes is. Het maakt gewoon blij.
De buurvrouw kwam de kerstkaarten brengen. Hoewel ze dit jaar andere zaken aan haar hoofd heeft, maakte ze toch kaarten. Ik "bestelde" iets winters. Het hoefde niet den, bal, sneeuwman of ster te zijn. Ze heeft er een aparte serie van gemaakt met voornamelijk sneeuwfoto's. En er zaten twee kaarten van mijn geliefde wandelroute met de hond. Ik weet al, aan wie ik die stuur.
 
 

woensdag 7 december 2016

boeken

Al zo lang had ik niet in de grote boekwinkel gesnuffeld, dat ik de verandering van indeling niet kende. Vroeger haalde ik mijn titels van bij de bieb te lenen boeken uit de boekwinkel. Met een papiertje liep ik rond en noteerde boeiende titels. Tegenwoordig zijn sites, blogs en tijdschriften mijn boek-verwijzers.
Voor mijn verjaardag had ik twee maanden geleden boekenbonnen en geld gekregen. Ik wilde daar een yoga-boek van kopen, dat gisteren pas uit kwam. Dus fietste ik naar de stad met het gevoel mezelf te gaan verwennen.
Want vorige week had ik theoretisch zitten smullen van een kookboek met groenten recepten. Het was een heel dik boek. Rondkijken op internet leerde me, dat er ook een kleinere versie van bestond. Dat boek kocht ik zonet ook. Vorige week had ik al een preischoteltje als lunch gemaakt. Ik ga iedere week iets nieuws proberen.
Het yoga boek ga ik goed bestuderen. Al zoveel jaren doe ik elke ochtend ongeveer dezelfde oefeningen. Het wordt tijd om eens een andere serie te gaan proberen. En het staat duidelijk beschreven.
Ik voelde me bijna nog een beetje jarig.
 
 

dinsdag 6 december 2016

voedsel

Ze is er weer, het merelvrouwtje. Als ze nesten heeft, weet ze ons te vinden. In de zomer en herfst is er voldoende ander voedsel. Maar nu wordt dat schaars. En zit ze op het dak de keuken in te kijken. Wij leggen dan een paar kattenbrokjes op de put.
 
 
 
Haar partner was bijna tam. Die kwam zelfs in de vensterbank zichzelf laten zien met de vraag om eten. Helaas was hij afgelopen voorjaar er niet meer. Het nieuwe mannetje kwam wel brokjes halen, toen er jongen waren. Maar nu zie ik hem niet.
Er is er nog eentje, die de kattenbrokjes lekker vindt. Als Merle buiten komt , gaat haar eerste blik naar het putdeksel. Ach, er zijn brokjes genoeg.
 
 
 
Misschien is het niet goed volgens vogelkenners. Maar ik vind het zo leuk, om naast een huisdier ook een paar tuindieren te hebben

maandag 5 december 2016

lampe Berger

Iedere dag brand ik minimaal een kwartiertje de lampe Berger. Inderdaad geen enkele geur meer. Kocht ik de lamp voor de hondenlucht, nu zet ik hem aan na het eten. Alle etensgeur verdwijnt en er komt een subtiel aroma van schoon wasgoed voor in de plaats.
De honden"stank"is enorm geminderd. Op vakantie was me opgevallen, dat ik Merle minder rook. En dacht, dat het kanaalwater thuis de boosdoener was.
Maar het zou ook eten kunnen zijn. Vanaf het begin is het grootste deel van de voeding goede brokken. Lam en rijst. Met inderdaad een stevig luchtje. Ik probeerde van dat merk eens een zak kip en rijst.
De brokken zelf hebben een andere lucht. En na een paar maanden ruikt Merle ook aangenamer. Dat had ik jaren eerder moeten weten.
Toch blijf ik blij met de lampe Berger. Zeker in de wintermaanden is het een goede luchtzuiveraar.
 
 

zondag 4 december 2016

het glinstert

Het was vanochtend hier en daar glad. De straatstenen glinsteren dan. Vooral bij de kruispunten was het oppassen. Ik fietste heel langzaam. Merle liep vooruit en keek regelmatig vragend om. Maar 16 uitstekende nageltjes geven meer grip op straat dan twee dunne fietsbanden. Bovendien ben ik geen held met gladheid.
Thuis stond de kachel te jutteren. Ik vulde een pan met botten,wat groenten,kruiden en water . Dat staat voor de rest van de dag op de kachel te trekken. Het geeft een heerlijke geur.
Voor mijn man had ik "in zijn schoen" goede marsepein gekocht. Maar het smaakt hem niet ,terwijl hij er andere jaren gek op was. Ook de buren zijn geen liefhebbers. Ik denk, dat ik het stuk maar op de facebook-site "ik geef weg"zet. Vast wel iemand te vinden, die er zin in heeft.
Ik heb wat kleine sint-cadeautjes klaarliggen voor buren. Vorig jaar was ik bijna vergeten het te geven. Dus bracht ik de één zonet een aardigheidje. Bij de ander kan ik als het donker is, stilletjes in de keuken komen.
Het blijft toch kriebelen het Sintfeest met gedichtjes en pakjes.
Vanmiddag gaat een buurvrouw mee wandelen. Gezellig voor mij en een feest voor Merle. Die buurvrouw is van alle mensen, die we kennen de grootste favoriet van de hond. Aandoenlijk,zo blij,als Merle is,als zij haar ziet.
 
 

zaterdag 3 december 2016

meer doen?

Van twee kanten kwam de opmerking "je zou eens naar DWDD van woensdag en donderdag moeten kijken. Het gaat over de aarde en het milieu. "Ik schrok van het verhaal van de poolonderzoekster. Dat het ijs op de noordpool sneller smelt dan verwacht. En wat dat voor onvoorspelbare invloeden op het weer gaat hebben. Met niet alleen droogte, stormen en overstromingen, maar ook hongersnood. Misschien begint dat al binnen 20 jaar.
De oproep van Jan Terlouw ontroerde me. Zijn pleidooi voor zorg voor onze aarde en weer wederzijds vertrouwen. Eerlijk gezegd heb ik geen vertrouwen dat de regering een consistent  milieubeleid voert. Er spelen te veel andere factoren mee. Bovendien worden wettelijke regelingen en subsidies plotseling weer veranderd. Ik ben benieuwd, hoe de nieuwe salderingsregeling voor zonnepanelen gaat uitpakken.
Nee, de zorg voor aarde zal van onder op moeten komen. Van de groeiende groep mensen, die in hun eigen gedrag het belang van de aarde meeneemt. Door hun bestedingen volgt de industrie vanzelf. En zullen regeringen ook mee moeten gaan.
Ik keek naar ons eigen leven. Ik zou nog meer kunnen doen op het gebied van milieuvriendelijk gedrag. Maar dat kost me te veel moeite en comfort. Als ik dan blogs lees van jonge mensen besef ik, dat idealistisch kunnen zijn ook met eigen energie te maken heeft.
Voorlopig heb ik me voorgenomen weer wat meer putwater te gaan gebruiken. Misschien minder zuivel en kaas eten. En als het even kan de was buiten drogen en het laatste beetje  in de keuken . Verder doe ik mijn best.
 
 

donderdag 1 december 2016

door elkaar

De uitingen van de december feesten lopen door elkaar. Het viel me op, toen ik gisteren door het dorp fietste. Gebroederlijk  hing de kerstster naast de luidspreker, waaruit Sinterklaasliedjes klonken. Ik vind het jammer. Net alsof van elk feest iets afgeknabbeld wordt.
Ook verwatert de sfeer van Sinterklaas en het kerstfeest, doordat al zo vroeg allerlei artikelen in de winkel liggen. Ik snap, dat men de verkoop wil stimuleren. Maar kerstballen in augustus en een maand later pepernoten maakt voor mij slappe hap van die feesten. Door iedere avond vuurwerk af te steken vanaf september smeert men de jaarwisseling ook lang uit.
Zo zijn ook de seizoenen wat eten betreft door elkaar gaan lopen. De hele winter zijn aardbeien en sla te koop. Dan valt er minder te verheugen  op een product, dat bij een bepaalde tijd past. Gelukkig is dat nog wel zo met de echte wintergroenten. Pompoen, pastinaak en kolen. Pas  twee keer kon ik de echte zuurkool uit het vat kopen.
Zo kan ik me ook verheugen op de nieuwe oogst appels en peren. Dat smaakt  zoveel beter dan de bijna een jaar in koelhuizen bewaarde exemplaren. Maar door onze bewaartechnieken is er wel altijd voldoende fruit te koop. Straks maak ik een havermoutschoteltje met diepvries blauwe bessen.
Wat feesten betreft vieren we de laatste jaren geen Sinterklaas meer. Op een paar kleinigheden in de schoen na. Het werd te moeilijk om nog iets origineels te bedenken. We hebben genoeg. Volgende week ga ik kijken of er ergens een klein kerstboompje te koop is. Met de laatste hebben we vier jaar gedaan. Zo heeft elke feest zijn tijd.